In navolging van het Europees Geneesmiddelenagentschap (EMA) heeft op 29 juni de Nederlandse Gezondheidsraad, met instemming van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde, het inenten van kinderen tussen 12 en 17 jaar met ‘goedgekeurde coronavaccins’ aanbevolen. Dit advies is inmiddels door de regering overgenomen en door de Tweede kamer goedgekeurd. Het motief is volgens de betrokken deskundigen niet om de 1.180.000 kinderen in die leeftijdsgroep door vaccinatie tegen de symptomen van covid-19 te beschermen. Bij tieners treden immers na besmetting zelden ernstige symptomen op (minder dan 1% van alle ziekenhuisopnamen) en hoogst zelden sterfgevallen (één in Nederland). Het voornaamste motief van deze inentingen is officieel om zo kwetsbare ouderen te beschermen door het vergroten van de groepsimmuniteit. ‘Het is noodzakelijk om zo de deltavariant onder controle te kunnen houden’, aldus kinderarts Károly Illy, OMT-lid en voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde (Volkskrant van 29 juni 2021, p 4.). Nevenvoordelen voor de kinderen zouden zijn dat bij voldoende vaccinaties onder tieners in de herfst storende maatregelen als een nieuwe lockdown en sluiting van scholen wellicht kunnen worden voorkomen.
Op het eerste gezicht lijkt dit een logisch besluit. Onze Minister van Volksgezondheid, Hugo de Jonge, had dan ook weinig woorden nodig voor een warme aanbeveling van de kinderprik: ‘Gewoon doen’. Maar er zijn ook deskundigen met steekhoudende argumenten om het ‘gewoon niet te doen’. Ik noem bijvoorbeeld de Britse ex-hoofdwetenschapper van Pfizer Michael Yeadon, de Nederlandse immunologen Carla Peeters en Pierre Capel, en de Enschedese huisarts Jan Vingerhoets die in een recent filmpje van 15 minuten op You Tube speciaal ingaat op de mogelijke gevolgen van vaccinatie van kinderen. Zeer aanbevolen: https://www.youtube.com/watch?v=ww1rZLziLAs.
Ook voor mij zijn er meer dan genoeg redenen om gezonde kinderen niet bloot te stellen aan inentingen tegen corona. Niet op grond van mijn kennis en ervaring als arts, want dat ben ik niet. Het is echter betrekkelijk eenvoudig om conclusies te trekken uit gemakkelijk toegankelijke, openbare kennis over de eigenschappen van het coronavirus en de ‘vaccins’. De doorslaggevende reden om af te zien van vaccinatie van kinderen is: ongewenste effecten en bijwerkingen van de ‘vaccins’ op langere termijn zijn per definitie onbekend omdat ze niet zijn onderzocht. Bij twijfel: niet doen!
Bij de aanvankelijke toelatingsprocedure is het Pfizer ‘vaccin’ getest op enkele tienduizenden volwassenen gedurende enkele maanden, waardoor effecten op langere termijn onbekend zijn. De toelating voor kinderen blijkt te zijn gebaseerd op een aanvullende studie door de fabrikant: het volgen van 1000 gevaccineerde en niet-gevaccineerde kinderen gedurende acht weken. Nog veel korter dus en zonder externe controle. Ongelofelijk dat op basis van een dergelijk beperkt en partijdig onderzoek het EMA het Pfizer ‘vaccin’ voor kinderen heeft goedgekeurd. In keuringstermen: de vereiste derde fase van de toelatingsprocedure is voor deze ‘vaccins’ nog lang niet afgerond. Die behelst het volgen van een grote, representatieve groep vrijwilligers gedurende jaren. Pas dan kunnen eventuele bijwerkingen of tekortkomingen op langere termijn aan het licht komen.
Hoe afwijkend de gevolgde procedure voor ‘coronavaccins’ is, komt tot uiting in het volgende citaat over de normale gang van zaken op de website van het ‘Centrum voor de evaluatie van vaccinaties van de Universiteit van Antwerpen’:
‘De ontwikkeling van een nieuw geneesmiddel of een nieuw vaccin begint bij de ontdekking van een nieuwe stof of molecule in een laboratorium. Daarna volgt een langdurig en intensief proces. Slechts 1 op 5000 tot 1 op 500000 van de geïdentificeerde stoffen haalt uiteindelijk, na 10 tot 16 jaar, de eindstreep en komt op de markt.’
Tegen die achtergrond is het hoogst opmerkelijk dat ‘coronavaccins’ door internationale organisaties en nationale overheden de een na de ander binnen de kortste keren zijn toegelaten op de markt. Dat is des te vreemder omdat deze ‘vaccins’ gebaseerd zijn op een recent ontdekt principe, namelijk het gebruik van een stukje erfelijk materiaal, mRNA. De ‘vaccins’ zijn daardoor in feite een vorm van gentherapie zijn die nog nooit eerder grootschalig bij mensen is toegepast (zie bijvoorbeeld info over gentherapie in Wikipedia). Daarom zou juist een uitvoeriger en langduriger testprotocol op haar plaats zijn geweest.
Als excuus voor de overhaaste toelating werd en wordt aangevoerd dat door de komst van het coronavirus een acute noodsituatie was ontstaan en er dus spoedvaccins moesten worden ontwikkeld. Nood breekt immers wetten. Tegen de tijd dat de ‘vaccins’ eind 2020 op de markt kwamen, was echter duidelijk dat covid-19 lang niet zo ernstig was als aanvankelijk werd aangenomen, met een mortaliteit en aantallen ziekenhuisopnamen die slechts weinig boven die van een flinke griep lagen. Om die reden zou het logisch en wijs zijn om deze nieuwe gentherapie vooralsnog te beperken tot risicogroepen en geen enkel gezond mens ermee te behandelen. Een uitnodiging voor de jaarlijkse griepprik wordt ook alleen aan kwetsbare en oudere mensen verstuurd. Overheid en medische instanties doen echter net alsof er nog steeds sprake is van een acute noodsituatie, nu weer met verwijzing naar de explosieve opkomst van de ‘gevaarlijke deltavariant’ die weliswaar besmettelijker is dan andere varianten, maar geen ernstiger symptomen veroorzaakt. Symptomen, daar ging het toch om, teneinde overbelasting van ziekenhuizen te voorkomen?
Van volwassenen zou men nog kunnen verwachten dat ze zich zelfstandig verdiepen in de voor- en nadelen van vaccinatie, al is dat in de praktijk voor velen te hoog gegrepen en zijn anderen domweg te lui. Van kinderen kan men een goede afweging nooit verwachten. Kinderen behoren door volwassenen beschermd te worden tegen onverantwoorde risico’s. Vandaar ook de wettelijke basis voor het ouderlijke gezag. Bij het propageren van vaccinatie van kinderen is dit principe omgekeerd: er wordt van kinderen verwacht dat ze daardoor ouderen beschermen, terwijl de kinderen wel de risico’s dragen. Coronavaccins vormen vanwege de korte testperiode per definitie een onbekend, dus onverantwoord risico, te meer daar het lichaam van tieners nog volop in ontwikkeling is. De opstelling van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde, de Nederlandse Gezondheidsraad, de regering en het parlement is daarom immoreel, verwerpelijk en riskant.
Je zou kunnen tegenwerpen dat zowel experts als overheid de voorwaardelijk toegelaten ‘coronavaccins’ veilig achten en dat er geen aanleiding is om bijwerkingen op langere termijn te vrezen. Daar ga ik in een volgende column op in.
Ik hoop met heel mijn hart dat veel kinderen zelf de intuïtieve wijsheid bezitten om zich niet te laten vaccineren en dat veel ouders wat dat betreft ook voet bij stuk houden!
Coronacolumns 