800 duizend pillen liggen te wachten op onze mond!!!!!????
‘Wat krijgen we nu?’, hoor ik mijn lezers denken. ‘Pillen die wachten op onze mond? Wie verzint zulke onzin?’
Ik. Maar het is niet meer dan een kleine variatie op de tekst die gisteren de voorkant van de Volkskrant sierde: ‘Is de voorraad van 800 duizend vaccins, die in Oss liggen te wachten op een bovenarm, niet veel te groot?’
Het is niet de eerst keer dat in de media op deze absurde wijze het wijd verbreide verlangen naar het verlossende ‘vaccin’ wordt aangewakkerd. Wellicht begon deze trend toen een journalist in het Achtuurjournaal van 23 maart zei: ‘600 duizend vaccins liggen op een arm te wachten.’ Voor Volkskrant columniste Paulien Cornelisse was deze uitspraak aanleiding voor een vermakelijke filosofische bespiegeling: ‘De diepere implicatie drong pas later tot me door. Wij wachten inmiddels niet meer op het vaccin, het vaccin wacht op ons, of tenminste op ‘een arm’. Dit maakt ons belangrijker (er wordt op ons gewacht), maar ook passiever. Wij wachten niet meer op Godot, wij zijn Godot, en de vraag is of wij derhalve eigenlijk wel bestaan.’
Zelf ben ik niet zo thuis in hoogculturele kringen en ik moest dus even opzoeken wie Godot ook alweer was. Het altijd behulpzame Wikipedia zegt er het volgende over: ‘Wachten op Godot is een absurd toneelstuk in twee bedrijven van de Ierse schrijver Samuel Beckett, waarin twee zwervers, Vladimir en Estragon, tevergeefs wachten op een zekere Godot, een persoon die nooit zal komen.’
Dat spreekt me wel aan. Want sinds ruim een jaar zijn we met z’n allen, ongemerkt en ongewild, figuranten geworden in een absurd toneelstuk, getiteld ‘De Grote Coronacrisis’. De hoofdrolspelers in het nationale theater zijn ontegenzeggelijk onze ministers Rutte, De Jonge en Grapperhaus (artiestennamen respectievelijk: Peppie, Kokkie en Grappie) en de leden van het Outbreak Management Team, met als onbetwiste sterren Van Dissel ofwel Disselix in de rol van magiër, Koopmans (‘Koopje’) als toverheks en Gommers (‘Gompie’) als bewaker van de heilige graal. Niet van de buis te slaan, die covid BN-ers.
Zoals het bij theater betaamt, applaudisseren velen voor het opgevoerde spel, maar worden de spelers door anderen onthaald op boegeroep. Het is overigens onduidelijk wie het opgevoerde stuk heeft geschreven. Het is zelfs de vraag of het überhaupt is geschreven. Misschien wel door de mysterieuze Godot. Misschien schrijven we het al spelende. Over de regie is meer bekend. De World Health Organisation, Big Farma en Big Tech spelen daarin zeker een rol, maar aan de rimpelingen van het toneelgordijn te zien speelt zich achter de coulissen meer af. Zaken die wellicht het daglicht niet kunnen verdragen. Dat gaan we nog eens uitzoeken.
Maar goed, terug naar die ‘op onze armen wachtende vaccins’. Het is natuurlijk sluikreclame voor inenting met experimentele, voorwaardelijk goedgekeurde vaccins van AstraZenica, Moderna, Pfizer en binnenkort een reeks andere farmaceuten die in feite een vorm van gentherapie zijn. In de Volkskrant wordt dit wereldwijde medische experiment achteloos aangeduid als ‘het wegprikken van vaccins’. Bijna alle media grossieren in dit soort boodschappen. Ze worden openlijk gebracht of verpakt als een cadeautje; een ‘vaccin’ als iets begerenswaardigs, een buitengewoon voorrecht. Dat wordt in de Volkskrant van vandaag weer geëtaleerd in de bijna romantische bewoordingen bij het bezoek van verslaggeefster Charlotte Huisman aan de landelijke opslagplaats van vaccins in Oss: ‘Hier op de vloer liggen dus de verpakte flacons met de zo begeerde vloeistof die de bevolking tegen het coronavirus moet beschermen’.
Deze lyrische propaganda voor vaccineren heeft op mij, en sommigen in mijn omgeving, een averechts effect. De overdrijving voedt het wantrouwen. Nuchter bekeken is vaccinatie immers onder alle omstandigheden op zijn best een noodzakelijk kwaad om erger te voorkomen. Dat geldt niet alleen voor covid-19, maar voor alle ziektes waartegen je kan worden ingeënt. Al was het maar vanwege de kans op bijwerkingen die bij covid vaccins bovendien veel groter en ernstiger zijn dan bij andere vaccinaties. In mijn omgeving zijn diverse kennissen een paar dagen er goed ziek van geweest. Ik heb dan ook nog nooit gehoord van Jantje die als uitstapje naar de GGD gaat met de smeekbede: ‘Hè, toe nou. Geef me alsjeblieft nóg een spuitje met zo’n heerlijke moleculaire cocktail, waarvan ik wellicht een paar dagen hondsberoerd ben’. Misschien komt dit gedrag voor als zeldzame psychische storing, maar het tegendeel, vaccinatieangst is in ieder geval veel wijder verbreid. En dat is eigenlijk een natuurlijke instelling, want wie laat voor z’n lol met een naald lichaamsvreemde stoffen inbrengen in een goed functionerend lijf? Stoffen die daar reacties op gang brengen welke van nature niet zouden optreden?
Dan moet je wel heel erg bang zijn voor wat er gebeurt als je het niet doet. Angst voor het krijgen van een ‘verschrikkelijke’ ziekte als covid-19, voor het overdragen daarvan aan dierbaren, voor afkeuring van je omgeving, voor uitsluiting van allerlei leuke activiteiten, zoals buitenlandse vakanties.
Ja, die angst wordt ons wel aangepraat, dag in dag uit. Zo worden we al langer dan een jaar gehersenspoeld door propaganda van vaccinfanaten als Kokkie en Koopje.
Tot we ontdekken dat we figuranten zijn in een slecht toneelstuk en de waan achter ons laten.
Coronacolumns 