Gisteren schreef ik al dat ik me belazerd voelde door berichten dat de ic-capaciteit in Nederland ook in de afgelopen jaren bij forse griepuitbraken al ontoereikend was. Om hier wat meer van te begrijpen, heb ik me geöriënteerd over de achtergronden van het beddentekort.
Volgens gegevens van het Centraal Bureau voor de Statistiek is het aantal ziekenhuisbedden bijna gehalveerd van 75.000 in 1972 via 47.600 in 2009 naar 39.900 in 2018. Dit ging gepaard met een verkorting van de gemiddelde verpleegduur van zestien naar vijf dagen. Of dit steeds in het belang van de patiënt was, of vooral een bezuinigingsmaatregel, laat ik hier in het midden….
Het aantal bedden op de Intensive Care (IC) is in tien jaar zelfs meer dan gehalveerd van 2800 in 2010 naar 1350 in 2020. Volgens andere bronnen zijn er in werkelijkheid slechts 1150 IC-bedden beschikbaar, waarvan er in de praktijk 1028 operationeel zouden zijn. Hoe dan ook is er een enorm verlies aan IC-capaciteit in tien jaar. Dat is des te opmerkelijker omdat de bevolking het laatste decennium in omvang is toegenomen en de vergrijzing in nog sterkere mate. Bovendien is bij nationale veiligheidsanalyses keer op keer aangegeven dat ‘het risico van een uitbraak van een (ernstige) infectieziekte, zoals een grieppandemie, reëel blijft’. Ira Helsloot, hoogleraar Besturen van Veiligheid aan de Radboutuniversiteit, verklaarde dan ook: ‘Onze voorbereidingen op een pandemie zijn vooral symbolisch geweest.’
Interessant is ook een vergelijking van de huidige IC-capaciteit in Nederland met die in andere Europese landen. Ons land telt ongeveer de helft van het gemiddelde aantal IC-bedden per inwoner en verkeert in de onderste regionen van Europa, zoals onderstaand diagram uit het Parool laat zien. Het aantal IC-bedden per inwoner is in Duitsland zelfs vijf keer zo hoog als in ons land. Geen wonder dat onze oosterburen gemakkelijk hun ziekenhuizen konden openstellen voor Nederlandse coronapatiënten.
Is het niet een schandaal dat Nederland, een van de rijkste landen ter wereld, zo heeft beknibbeld op een basale voorziening in de gezondheidszorg?
De afbraak van de ziekenhuiscapaciteit in ons land ging niet vanzelf. Het was een bezuinigingsmaatregel van de opeenvolgende kabinetten Rutte, daarin gesteund door een meerderheid in het parlement. Zie bijvoorbeeld een lezersbrief in het Parool van 18 juni 2020 met de titel: ‘Rutte I, II en III zorgden alleen maar voor puinhopen in de zorg’. De regering heeft willens en wetens het beddentekort in ziekenhuizen gecreëerd. Dat was de afgelopen griepseizoenen al duidelijk geworden. Het verplegend personeel mocht de problemen ook toen al oplossen. Net als nu door keihard werken.
Nu de nood door de corona-uitbraak echt aan de man komt, moeten gewone burgers, jij en ik, allerlei drastische beperkingen in de persoonlijke levenssfeer ondergaan op straffe van forse boetes, op gezag van Rutte en consorten. Onschuldige mensen zien hun bedrijven en kapitaal in rook opgaan door van hogerhand opgelegde beroepsverboden, op gezag van Rutte en consorten. Dezelfde bewindslieden zijn door hun bezuinigingen rechtstreeks verantwoordelijk voor de thans uitpuilende ziekenhuizen! Maar van hen hoor je geen verontschuldigingen. Dit incompetente regime is alleen goed in het hanteren van de botte bijl voor de samenleving en het afschuiven van verantwoordelijkheid.
Ook het parlement heeft pakken boter op het hoofd. Geen enkele politicus heeft nog zijn excuses gemaakt aan het Nederlandse volk voor het afbraakbeleid in de gezondheidszorg de afgelopen jaren. Wordt dat niet de hoogste tijd?
Coronacolumns 